Resultaat van de verkiezingen - het leven gaat door

De verkiezingen zijn geweest en het leven gaat door in wat de eerste democratisch verkozen maostische staat ter wereld zal zijn. En vooralsnog nog een monarchie ook! Alhoewel die naar verwachting nu spoedig zal worden afgeschaft. De maoisten hebben alles bij elkaar ruim 30% van de stemmen binnengehaald en daarmee liggen ze zo'n 10%-punt voor op de eerstvolgende partij. Dat is de Nepali Congress-partij (NC) die sinds het ontstaan van de democratie, begin jaren 90, het grote machtsblok heeft gevormd. De NC gaat, volgens de kranten, bij zichzelf te raden hoe ze zo ernstig hebben kunnen verliezen en om die reden willen ze misschien niet in de coalitie deelnemen. De maoisten hebben een zeer sterke campagne gevoerd, bestaande uit veel media-coverage, smeuige one-liners, appel -vooral aan de jeugd- om het ze voor een keer te laten proberen, de andere partijen hebben er toch nooit veel van gebakken. Klinkt bekend in de oren? Jaja, dit soort zaken gaan overal ter wereld toch een beetje hetzelfde. Enige verschil is dat er ook veel geweld en intimidatie aan te pas is gekomen, vooral voorafgaand aan de verkiezingen. De dag zelf is overal vrij rustig gebleven, maar waarschijnlijk hebben veel mensen ook voor de maoisten hebben gestemd uit angst dat het land anders weer in een spiraal van geweld terecht zou komen. Het meest gevaarlijke scenario was namelijk dat de maoisten heel krap of net niet zouden winnen en dat er dan onrust zou ontstaan over vermeende fraude en de legitimiteit van de uitslag. De verwachting was dat dat scenario veel geweld had kunnen uitlokken, van de kant van alle partijen, maar dat is dus gelukkig niet gebeurd.

Het verdeelsysteem van parlementszetels is nogal ingewikkeld: in totaal zijn er 600 zetels (en dat met een samenstelling die nog wel eens wil wisselen van loyaliteit, kun je nagaan hoeveel wachtgeld dat kost...!). 240 zetels worden verdeeld volgens het zgn. First-past-the-poll (FPTP)-system, en daarbij gaat het erom welke partij de grootste is geworden van een kiesdistrict, die partij krijgt dan een zetel in het parlement. Dat zijn de direct verkozen lokale partijmensen. De maoisten hebben daarvan precies de helft behaald, en dat is echt een monsterzegen. Vervolgens worden er nog 360 zetels volgens het proportionele systeem verdeeld, dus dan gaat het om het totaal percentage aan stemmen. Hierin hebben de maoisten iets van 32% behaald. Alles bij elkaar hebben de maoisten geen absolute meerderheid maar het scheelt niet heel veel. Praktisch gezien zullen ze een heleboel kunnen beslissen in dit land de komende tijd, vooral als de belangrijkste andere partijen weigeren om in de coalitie deel te nemen.

En wat kunnen we hiervan verwachten... dat is natuurlijk de belangrijkste vraag. Veel mensen zeggen nu: laat ze het maar proberen, laat ze het maar bewijzen dat ze het ook op een democratische manier kunnen, zonder geweld. De sceptici zeggen of denken erachteraan: ze graven hun eigen gat wel... een beetje wat in NL verwachting was met Fortuyn destijds. De verwachting is dat de Unions nog sterker zullen worden dan ze nu al zijn en dat de komende regering een flinke greep zal willen hebben op bedrijven en overheidsdiensten, maar wat dat precies gaat betekenen is lastig te zeggen. Er wordt in de kranten bijvoorbeeld al gesproken over het nationaliseren van private schools (en daar zijn er nogal wat van!). De maoisten staan overigens nog steeds op de VS lijst van terroristische organisaties en als dat zo blijft zal Nepal een groot deel van de ontwikkelingsgelden verliezen. De verwachting is echter dat ze wel een manier zullen vinden om dat te voorkomen, alhoewel de VS zich er tot nu toe nog niet definitief over uit hebben gelaten.

Kortom, de rust is wedergekeerd, en de verwachte onrust is heel beperkt gebleven, gelukkig. Iedereen is weer gewoon doorgegaan met het dagelijkse leven, maar de verwachtingen zijn enigszins gespannen; zowel naar de hoge als naar de lage kant.

En ondertussen gaat ons leventje ook door en het bezoekseizoen is begonnen! Jan en Joof zijn nu hier, op dit moment op trek in Langtang. Ze komen volgende week weer een paar dagen bij ons en dan vertrekken ze weer terug naar Nederland. Mijn moeder en tante Marian lossen hun begin volgende week af met een bezoek van 2 weken.

Afgelopen weekend hebben we gevieren -Jan, Joof, Martin en ik- ons favoriete weekenduitje gedaan: minitrekje naar Shivapuri, een National Park aan de noordkant van de stad. Paar uurtjes lopen, nachtje slapen in het idyllische Shivapuri Village Resort en de volgende dag weer een paar uurtjes lopen terug richting stad. Daarvan een paar fotootjes: