Als ik dat vergelijk met hoe het hier 10 jaar geleden was: de toenmalige koning (broer van de net afgezette koning) was -letterlijk- God, immens populair en hem beledigen was heiligschennis. Het land heeft maandenland gerouwd toen hij (en een groot deel van de rest van zijn directe familie) in 2001 door zijn zoon werd doodgeschoten. Nepal is wat dat betreft wel door een enorm trauma en cultuurverandering gegaan, dat het slechts 7 jaar later mogelijk is om de koning af te zetten, en dat het hele land dat viert! Iedereen, behalve een paar fundamentalistische hindu splintergroeperingen die de koning nog steeds als afstammeling van Vishnu beschouwen. Wat moet een koning wel niet doen in 7 jaar, om het zo grondig voor zichzelf te verpesten dat één van de belangrijkste nationale en culturele symbolen nu ineens zomaar op de schopstoel kan! Ik denk dat onze Bea toch wel een paar hele rare dingen uit moet halen, ondanks haar relatief bescheiden populariteit, om dat voor elkaar te krijgen.
Anyway, het leven gaat door.
Het is warm deze dagen, ik denk ruim boven de 30 graden en veel zon. Aan de regen is even een eind gekomen maar dat zal snel genoeg weer veranderen als de echte monsoon begint.
Martin werkt nog steeds heel hard, maar er lijkt een beetje lucht in de zaak gekomen te zijn deze week. Wat natuurlijk elk moment weer kan veranderen...
En wat mij betreft, ik heb het één en ander te doen op werkgebied, genoeg om me bezig te houden en zeker niet teveel om stress op te leveren. Heerlijk dus. Zo mag het doorgaan. We hebben nu twee trainingen van elk twee dagen voor Icimod gedaan en er komt er nog één aan, volgende week. Daar zit een hoop voorbereiding omheen. Bovendien ga ik met twee leuke dames van ODC, mijn vroegere werkgever hier, een training coachingsvaardigheden organiseren voor eind juli. Dit wordt een open inschrijvingstraining, dus we moeten eerst zien dat het vol komt, maar daar gaan we maar even van uit.
En verder werd ik gister gebeld of ik vandaag even een gastsessie wilde doen in een managementtraining die werd georganiseerd door een bureau waar ik een tijdje geleden kennis mee heb gemaakt. Aangezien ik zoveel voorbereiding heb liggen voor al die Icimodtrainingen heb ik maar besloten het te doen en met wat plak-en-knipwerk viel de voorbereiding inderdaad wel mee. Wel spannend maar ook wel leuk. Niet makkelijk om die groep een beetje uit hun schulp te krijgen, vooral niet op een onderwerp als conflictmanagement, waar ik in de gauwigheid toe besloten had. Maar uiteindelijk ging het leuk en misschien hebben ze zelfs wat geleerd.
En dan natuurlijk onze beestenboel! In het vorige bericht had ik Kanchi, de hond die eigenlijk niet van ons is, al geïntroduceerd. Sinds half mei hebben we er nog een hond, én een poesje van nu 6 weken bij! Lucia is voor 3 maanden naar NL gegaan en haar beestjes logeren bij ons. Putali is een overenthousiaste pup van een maand of 7. Reeds een jeweetwel-hond en daardoor al behoorlijk aan het groeien in de breedte. Ze is erg lief en aanhankelijk en samen met Belle verschrikkelijk ondeugend. Ze ruïneren bij tijd en wijlen de hele tijd + schoenen + deurmatten en eigenlijk alles wat los ligt en waar ze bij kunnen. Kanchi is een stuk rustiger, op dit moment een beetje ziekjes dus nog rustiger.
En dan is er natuurlijk Tijgetje, alias Tigger, alias Bobo, alias Babbie, alias Poppetje, alias Schmiegel. De kitten met de vele namen en de vele levens. Ze was 10 dagen toen Lucia haar vond, een week of 4 toen wij haar kregen en nu dus een week of 6. En een scheetje!!! De honden zijn ook dol op haar, vooral Putali die haar was- en plasmamma is. Ze likt haar schoon en likt ook de plas op, zoals moederpoezen ook doen. Zonder die behandeling leren kleine poesjes niet om te plassen. De moedertong masseert als het ware de darmen, blaas en genitaliën waardoor ze de boel kunnen laten lopen. Best fijn dat wij dat niet 6 keer per dag hoeven te doen. Momenteel drinkt ze nog uit een flesje, babymelk met een beetje pappoeder erdoor. Ze groeit niet erg hard en dat komt waarschijnlijk omdat ze nauwelijks meer dan melk krijgt.
Tot nu toe hebben we haar nog geen andere dingen kunnen laten eten, maar vandaag waren de eerste hoopvolle tekenen: ze heeft een tijdje op een kattenbrokje gesabbeld, maar dat was te hard om te eten, en ze heeft een heel klein beetje rijst met vlees gegeten. Daar zijn wij als bezorgde ouders erg blij mee. Moet je voorstellen: 2 weken geleden woog ze 195 gram, het gewicht van een kitten van 2 weken terwijl ze met 4 weken eigenlijk 400 gram moet wegen. En nu, met zes weken, weegt ze amper 250 gram!! Maar ze lijkt verder volledig gezond, ze gaat zich zelf al wassen en doet verder wat een kitten zou moeten doen: spinnen, lief zitten, rondlopen (soms rennen) en melk drinken. 
Uiteraard een paar foto's van onze nieuwe aanwinst. Vooral van Tijgetje, maar ik zal er dit weekend nog een paar bij doen van de andere beestjes. 
Groetjes en tot het volgende bericht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten