Ditjes en Datjes, najaar 2009

Sinds de zomer, ons huwelijk en respectievelijke huwelijksreizen naar Myanmar (Martin) en Indonesië (Miriam) is er niet zo heel veel opzienbarends gebeurd in onze leventjes, maar een aantal dingen en foto's zijn wel het vermelden, cq. tonen waard.

In de eerste week van oktober kregen Martin en ik eindelijk de kans om samen ons huwelijk te vieren met een mini-huwelijksreisje. Het was Dasain, het belangrijkste festival van Nepal, en Martins kantoor was een weekje dicht. Bovendien hadden we net samen met Animal Nepal, de dierenwelzijnsstichting van onze vriendin Lucia, een autootje gekocht, waar wij weekendgebruik van hebben. Aangezien het feest was mochten wij de auto 5 doordeweekse dagen meenemen, dus besloten we met wat tussenstops naar Pokhara te gaan. Pokhara ligt aan de voet van het Annapurna gebergte en aan een mooi meer (Phewa Lake) en het is startpunt voor vele, weliswaar behoorlijk toeristische, maar prachtige treks rond de Annapurna toppen. Bovendien heeft het een "Lakeside" met vele hotelletjes, restaurantjes en winkeltjes, en beduidend schonere luchten dan Kathmandu, en is daarom een geliefd oord voor iedereen die Kathmandu even wil ontvluchten. Het ligt 200 km ten westen van Kathmandu, waar je, als het een beetje meezit, een uurtje of 6 over doet.

Wij gingen met ons 'nieuwe' autootje van 18 jaar oud, dat 2 jaar niet gereden had en vervolgens door ons zonder ook maar een beurtje de weg op werd gestuurd, dus wij hebben er wel ietsje langer dan 6 uur over gedaan. Prachtige rit, door de glooiende heuvels en ruiger wordende rotsformaties, langs de prachtige Trisuli rivier... en een olielampje dat telkens maar weer ging branden... Iets minder goed nieuws dus. We hadden sowieso besloten om een tussenstop in Bandipur, een dorpje tussen Kathmandu en Pokhara dat prachtig ligt en dat dankzij enkele op toeristen gerichte initiatieven een tikkeltje overdreven maar toch ook prachtig opgeknapt, te maken. Het autootje heeft het met vele malen stoppen en soms olie bijgooien (wat achteraf totaal geen zin gehad bleek te hebben...) uiteindelijk gered.

Avondlicht in Bandipur

Ochtenduitzicht in Bandipur

De volgende dag volgden we hetzelfde regime van stoppen en olie bijgooien verder naar Pokhara, wat we ook zonder kleerscheuren haalden, wonder boven wonder. De auto konden we vanwege de feestdagen pas een dag later naar de garage brengen voor een welverdiende grote beurt. Zelf hebben we toen 2 motortjes gehuurd om een beetje rond te crossen in de omgeving van Pokhara. Valt niet zo heel veel over te melden verder, gewoon heerlijk relaxed dagje. De auto bleek reparabel en was dezelfde avond al klaar, hele opluchting.

Donderdag reden we weer terug, dit keer via Gorkha, de oude hoofdstad van Nepal en nu een klein bergstadje met een soort tempel-paleis erboven dat als een soort bedevaartsoordje fungeert. Het horecagebeuren in Gorkha bleek niet heel opwindend te zijn, en bovendien zal bijna alles vol vanwege de feestdagen. Uiteindelijk vonden we toch een kamer in een heel simpel hotelletje en aten we een Dal Bath in een nog simpeler maar sfeervol eettentje. Het autootje presteerde het nog even een lekke band te krijgen op vrijdagochtend, maar nadat dat was gerepareerd bracht het ons vrijdag zonder verdere mankementen weer terug naar Kathmandu.

De volgende dag kwam mamma (Miriam) weer voor 2 weken op bezoek. Behalve haar zolangzamerhand gebruikelijke werkbezoeken aan de Bir en Kanti ziekenhuizen hebben we dit keer ook de stad Biratnagar bezocht, waar zij sinds een klein jaartje een nieuw foster kind heeft via Plan International. Dit kindje, Kumari Patali, komt uit een zogenaamde Dalit gemeenschap, de onaanraakbaren van de Nepalese samenleving. Zij gaat sinds recent naar school (alleen niet de dag dat wij er waren, want toen moest ze ons ontvangen...) en het hele dorp, inclusief de school, wordt ondersteund door Plan. Het was voor Martin en mij wel weer een nieuwe ervaring, ten eerste om in het zuiden van Nepal te zijn, wat een totaal andere indruk maakt dan het deel van Nepal waar wij wonen. Het is lager gelegen, platter, warmer en het doet veel 'Indiaser' aan. De mensen zijn kleiner, donkerder en traditioneler dan in de hoger gelegen gebieden. Het is nergens in Nepal makkelijk om Dalit te zijn, maar in het zuiden wordt daar nog bijzonder ouderwets mee omgegaan. Bovendien zijn ook vrouwen hier meer achtergesteld dan in de hoger gelegen streken, wat wel een beetje te zien is aan de foto's: hier trekken de vrouwen buitenshuis de slip van hun sari over hun hoofd. Ook zie je dat mensen veel meer hun blik afwenden of naar beneden kijken. Het gaf me alles bij elkaar geen heel gezellig gevoel, maar wel zeer interessant om eens een inkijkje te krijgen.

Een activiteit van heel andere orde was weer een paar weken later, eind oktober, toen Kit (Martins vroegere collega en nog steeds werkzaam in het Summit) een 'fundraising event' organiseerde om geld in te zamelen voor de Donkey Sanctuary van Animal Nepal. Ezeltjes worden in de vallei in grote hoeveelheden ingezet om te werken in de 'brick kilns', de steenfabrieken die bouwstenen aanleveren voor de vele nieuwe huizen en gebouwen die de vallei in rap tempo doet dichtgroeien. Niet alleen ezeltjes overigens, ook zeer arme families, inclusief kinderen, werken voor een grijpstuiver in deze kilns. Animal Nepal stuurt dierenartsen deze kilns in om de ezeltjes te verzorgen en bij te voeren, en werkt ook mee aan een project om scholing voor de kinderen te verzorgen. Bovendien hebben ze dus een Donkey Sanctuary opgezet om ezeltjes op te vangen die te ziek zijn om te werken. Kit was de eerste die een ezeltje adopteerde en spendeert sindsdien een groot deel van zijn vrije (en niet-vrije) tijd om fondsen te werven en de Donkey Sanctuary te helpen. Het ezeltje in de foto's met Lucia en mij is Lucia, de ezel van Kit:

En dit was Kit's fundraising actie:

En als laatste dan nog een zeer plezierig bezoek met oom Doekes, tante Marina en Lucia aan één van onze nieuwste weekend-ontdekkingen: de Summit Village Lodge bij Lakhuri Banjan, aan de zuidkant van de Kathmandu Vallei. Half uurtje rijden en driekwartier de heuvel oplopen (of met de auto, daarvoor heb je nu een 4-wheel drive) en dan krijg je dit:

Op naar de feestmaand!!