Het laatste bericht is alweer een tijd geleden. Het zou saai worden om in detail over de tussenliggende tijd te berichten, dus ik probeer er wat vlotter overheen te vliegen dit keer.
Vanaf september hebben Martin en ik het allebei druk gehad met werk. Voor mij was het heerlijk om weer es intensief met m’n werk bezig te zijn. Zo heb ik een aantal trainingen gegeven die ik in het voorjaar ook al had gedaan en een nieuwe training, coaching & mentoring skills, samen met collega Amina van ODC (organisatieadviesbureau waar ik in 1998-1999 heb gewerkt). Dat was zeer inspirerend, zowel de training als de samenwerking met Amina.
Daarnaast ben ik in september gestart met een adviesopdracht over de ‘Lerende Organisatie’. In een week of 6 heb ik met ongeveer 80% van alle medewerkers van de klantorganisatie gesproken, op 4 verschillende locaties over heel Nepal verspreid, dus het was voor mij ook een gelegenheid om meer van het land te zien (alhoewel vooral vanuit vliegtuig- en kantoorramen). Momenteel ligt mijn rapport met aanbevelingen bij de opdrachtgever, en vanaf deze of volgende maand is het de bedoeling dat we e.e.a. gaan implementeren. Erg leuke en spannende opdracht.
Zo’n beetje de hele maand oktober waren Sas en Daaf hier, wat supergezellig was. Het was de tijd van Dasain, het grote festival van Nepal (vergelijkbaar met kerst bij ons). We waren op woensdag door Keshar en zijn familie uitgenodigd en op donderdag bij Rabina en haar familie, op en top verwend dus. Bij beide families werden we zeer hartelijk onthaald, uiteraard met bergen eten, bier en rakshi (soort Nepalese jenever). Bij Rabina voor de deur hebben we ook nog een soort processie gezien van levende goden, die één keer per jaar speciaal voor de gelegenheid uit hun schuilplaats te voorschijn komen (stel ik mij zo voor).
Links: Dasain bij de Keshar Family - Sas en Mir met Sumitra en Rangita
Rechts: Martin ontvangt Tika van Rabina's vader
Martin heeft David bovendien getrakteerd op een crash course motorrijden, wat zo goed ging dat we meteen doorgereden zijn naar Nagarkot. Zowel David als Saskia hebben zich zeer kranig gehouden, gegeven het feit dat de weg naar Nagarkot, alhoewel slechts een kilometer of 35, niet echt voor beginners geschikt is. Eenmaal daar hebben we ons tegoed gedaan aan bier en lokale brandy en een goeie lokale dal bath (nationale dis, bestaande uit rijst met linzen en aangevuld met kip, groenten en pickles). De volgende dag hebben we een prachtige wandeling door de rijstvelden en langs allerlei dorpjes gemaakt, uiteraard weer beloond met bier, brandy en dal bath. Links: Rabina's oudste zus Beena schenkt Rakshi
Linksonder: Sas en Daaf op weg naar Nagarkot
Rechtsonder: Na gedane wandeling goed bierdrinken
En op 23 oktober vertrokken wij voor onze eerste Nederland-vakantie, uitgezwaaid door Sas en Daaf die tot de 27e zouden blijven. Als eerste stond de bruiloft van Frank en Paul op het programma. Voor ons was dat, behalve een geweldige bruiloftsbelevenis, ook een goede gelegenheid om Martin’s hele familie te zien en spreken.
Frank en Paul komen aan op het stadhuis
En daarna begon de rondtocht door Nederland. Het was heerlijk om iedereen weer te zien, alhoewel het te kort was om écht iedereen te zien, en zeker ook om iedereen zo uitgebreid te zien en spreken als we hadden gewild. Maar dat is de makke van zover weg wonen. We kunnen in ieder geval zeggen dat we in 20 dagen 2000 km hebben afgelegd (dat ’t uberhaupt mogelijk is in ons Kikkerland!) en bijna elke lunch en diner hebben benut om bij te kletsen -- en kilo’s aan te komen. Het was allemaal supergezellig, met vooral onze innige dank aan Jan en Joof, die hun onvolprezen boerderij als hotel hebben laten gebruiken. Onze excuses aan degenen met wie we toch niet meer hebben kunnen afspreken.
Links: Martin met neefje Hidde
Rechts: Koffie drinken op de Boerderie
Links: op de vuurplaats van de Boerderie
Rechts: het Lindwer Familieweekend - de Kinder Disco!!!
En nu… begint het gewone leven weer. Voor ons is dit gevoelsmatig het begin van het tweede jaar, alhoewel we hier pas 10 maanden zitten. Toch klopt het wel omdat we in oktober/november 2007 al hier zijn geweest om de hele onderneming voor te bereiden. Het eerste jaar hebben we mooi afgesloten, met aan Martin’s zijde een leuk en gemotiveerd team dat zich met vallen en opstaan enorm heeft ontwikkeld. Aan Miriam’s kant was er de start van een aantal inspirerende opdrachten en klantcontacten, die hopelijk in het tweede jaar zullen worden uitgebouwd. En natuurlijk ons huishoudentje dat meer en meer op een dierentuin gaat lijken. Het tweede jaar zal er één zijn van hard werken en verder groeien, vooral voor Martin. Het wordt spannend, want het succes van de onderneming zal vooral van dit jaar gaan afhangen. Er staat Martin een mooie nieuwe klus te wachten waaraan zijn team en hij de handen vol gaan krijgen. En wat mij betreft… de balans mag nog wat meer naar werken omslaan, maar met mate… dit land en het leven zijn te mooi om alleen aan werken te denken!
Tot de volgende keer!!!
