Alles gaat z'n gangetje hier. De situatie op Martin's kantoor lijkt wat gestabiliseerd te zijn. Ze zijn nu eindelijk een beetje op sterkte en er is een senior programmeur aangenomen die de anderen gaat upgraden qua kennis en skills. De afgelopen weken heeft martin niet meer van die idiote uren gemaakt als daarvoor, gelukkig.
En wat mijn werk betreft: de eerste serie trainingen voor Icimod is afgerond, met redelijk tot goed succes. In september volgt nog zo'n serie. Nu ben ik met collega's van ODC bezig met het organiseren van een training coachingsvaardigheden. Het is open inschrijving, en reeds gepland voor eind juli, dus ik ben benieuwd of het doorgaat, maar zo niet dan verschuiven we het naar het najaar. Ik vind het bovendien tijd worden om werk te gaan maken van m'n eigen coachpraktijk, maar moet daarvoor nog beslissen (en doen!) wat de beste manier is om dat aan de man te brengen.
En verder leven wij momenteel een beetje naar onze zomervakantie in Thailand toe. Monsoon is niet mijn favoriete jaargetijde, alhoewel het me tot nu toe wel meevalt.
De situatie in Nepal is redelijk chaotisch. De verschillende politieke partijen zijn nog steeds aan het bekvechten wie welke positie krijgt, alhoewel de kranten soms een klein doorbraakje in de onderhandelingen weten te melden. De maoisten voeren aan dat alle andere partijen verliezers zijn en zij de grote winnaars, dus dat de andere partijen weinig in te brengen hebben. De andere partijen zetten daar tegenover dat de maoisten niet de absolute meerderheid hebben, en dat het van meet af aan de bedoeling was dat er een coalitie gevormd zou worden. Meerdere malen hebben de maoisten gedreigd uit de regering en uit de besprekingen te stappen, aangezien de andere partijen het volgens hen onmogelijk maken om tot besluiten te komen. Ik vind het moeilijk om een mening te vormen in deze discussie.
Brandstof is ook weer een probleem. Dit keer niet vanwege stakingen in het zuiden van Nepal, maar vanwege het feit dat de Nepal Oil Corporation de prijzen al heel lang niet heeft verhoogd, ze hun rekeningen niet meer aan leverancier India kunnen betalen, en India dus de kraan bijna dicht heeft gedraaid. Er komt wederom bijna geen fuel het land in en dat zat er al heel lang aan te komen. Nu zijn de prijzen van de benzine wel verhoogd, en vervolgens ook de vervoersprijzen (bussen, tempo's, taxi's, etc.) en vervalt het land weer in staking na staking. Och, wij doen gewoon alles op het fietsje, dus hebben er zelf niet zoveel last van.
En temidden van alle monsoon en benzine-perikelen zijn wij 2 weken geleden met z'n vieren op twee gammele Enfield Bullets naar Pokhara gereden, Summit Chefkok Graham, Martins nichtje Sacha, Martin en ik. 200 km, uurtje of 6 à 7 rijden. Het was een fantastisch weekend. Martins motor stond al stil vóór we Kathmandu uit waren, maar 5 minuten later deed ie ineens weer wel. Vervolgens bleek dat het achterwiel van Graham's motor los zat én had ie problemen met de koppeling. Uiteraard nog een flinke tropische regenbui op ons hoofd gekregen, maar dat was net een warme douche (waar we tegen die tijd wel aan toe waren), dus dat mocht de pret allerminst drukken. Onderweg gestopt in een dorpje langs de rivier Trisuli en heerlijke versgefrituurde visjes gegeten.
In Pokhara zijn we ingecheckt in een heerlijk hotelletje met zwembad. Daar eigenlijk weinig gedaan behalve luieren, zwemmen, beetje cruisen langs het meer. Sacha was nog het meest actief, die heeft geparaglide. Ik had het wel een beetje gehad met achterop zitten dus heb in Pokhara voor een dagje zelf een motor gehuurd. Graham's motor heeft de hele dag bij de monteur gestaan, en dat was nog een geluk bij een ongeluk, omdat de monteur een uitstekende tussenpersoon bleek om benzine te scoren. Anders hadden we onze hele vrije dag in Pokhara in de rij voor de petrol pump moeten staan. Nu betaalden we gewoon 3x de prijs en verder geen centje pijn. Beetje corruptie is soms wel handig....
Met onze beestenbende gaat het goed. Bij Tijgetje hebben we na wekenlang maagprobleempjes eindelijk ontdekt wat er aan de hand is: hook worm. Dat is een beestje dat in d'r maagwand vast zit en al haar eten opeet, vandaar dat ze zelf nauwelijks groeit. Ze heeft een stevige kuur van de dierenarts gekregen, dus hopelijk is ze er binnenkort vanaf en gaat ze ook een beetje harder groeien (ze weegt minder dan 400 gram, het gewicht van een katje van 4 weken terwijl ze 9 weken is).
Natuurlijk nog wat fotootjes van de beestjes.
